Náttúruvernd og kynslóðir framtíðarinnar

Rök náttúruverndarsinna eru oft fengin úr grein innan heimspekinnar sem nefnist siðfræði náttúrunnar. Þessi tegund siðfræði miðast að því að sýna fram á að manninum beri skylda til þess að taka siðferðilegt tillit til náttúrunnar. Á Heimspekivefnum má finna góða grein um náttúrusiðfræði, "Náttúran sem siðfræðilegt viðfangsefni" eftir Þorvarð Árnason.  

Mörgum finnst erfitt að skilja rök fyrir því að náttúran hafi siðferðilegt gildi. Af hverju ættum við að taka hagsmuni náttúrunnar fram yfir okkar eigin hagsmuni? Það er fáránlegt! Af þessum ástæðum eru náttúruverndarsinnum oft lýst sem rugludöllum sem faðma tré og elska hvali, en er alveg sama um menn.

Það gleymist að náttúruvernd snýst ekki bara um að vernda náttúruna, hún snýst líka um að vernda manninn. Ein af sterkustu hugmyndum náttúrusiðfræðinnar er hugmyndin um framtíðarkynslóðir. Samkvæmt henni ber okkur skylda til þess að vernda náttúruna og auðlindir hennar vegna þess að okkur ber skylda til þess að vernda hagsmuni þeirra kynslóða sem á eftir okkur koma. Út frá þessari hugmynd og öðrum hefur svo sprottið hugtakið um sjálfbæra þróun. Sjálfbær þróun er fólgin í því að uppfylla þarfir núlifandi fólks án þess að skerða möguleika komandi kynslóða á að uppfylla sínar þarfir. Á vef Umhverfisstofnunar má finna fróðleik um sjálfbæra þróun.

Hverjir verða möguleikar barnanna sem eru að alast upp á Suðurnesjum í dag til þess að nýta auðlindir sínar ef áform um álver í Helguvík og virkjanir á Reykjanesskaganum verða að veruleika? Ef við fáum álver þurfum við helst að nýta alla þá jarðvarmaorku sem finnst á skaganum.

Hvað gerist svo eftir 40 ár? Kemur þá upp sama staða í Helguvík og er í Straumsvík núna? Munu þá eigendur álversins segja íbúum Suðurnesja að þeir verði að virkja meira og stækka, eða fara?

Síðastliðið sumar lentu Suðurnesjabúar í áfalli. Herinn fór og eftir stóðum við með yfirvofandi atvinnuleysi. Sem betur fer varð áfallið miklu minna en við höfðum flest búist við, og í dag eru langflestir þeirra sem misstu vinnuna komnir í ný störf. Herinn skapaði okkur atvinnuöryggi í tugi ára, og því var kippt undan okkur á einu sumri.

Viljum við að börnin okkar, barnabörnin og barnabarnabörnin lendi í því að atvinnuörygginu verði kippt undan þeim einn daginn eftir 50 ár þegar jarðvarmaorkan á Reykjanesskaganum er uppurinn og álverið yfirgefur okkur eins og herinn gerði?

Við höfum nú þegar einn risavinnustað, Flugstöðina, þar fjölgar störfum á hverju ári. Ef við viljum endilega veðja öllu á einn stóran hest þá skulum við veðja á Flugstöðina og alla þá starfsemi sem tengist henni.

Nú eru uppi áform hjá sveitarfélögunum að koma upp háskólastarfsemi og tæknigörðum á Varnarliðssvæðinu. Á Akureyri er þekkt dæmi um hvernig það að hafa háskóla á svæðinu getur komið af stað mikilli nýsköpun í atvinnulífinu. Veðjum á þann trausta hest.

Veðjum líka á það að við séum full af góðum hugmyndum  og hugviti sem við getum virkjað og grætt á.

 

Athugasemdir

[Pétur Þorleifsson , 23.1.2007 kl. 01:59]

http://mbl.is/mm/gagnasafn/grein.html?radnr=1109126